Op 19 november verzamelde GMVB voor haar herfstwandeling. Deze keer was het vlakke krekengebied in Oost-Vlaanderen onze wandelomgeving. Elke Peeters had voor ons een mooie wandeling uitgestippeld. We startten om 14u aan Fred’s Café te Sint-Laureins, een van de kleinere gemeenten in het noorden van de provincie. Met zeventien zouden we zijn; met enkele afzeggingen vertrokken we met z’n veertienen op pad. Het weer voorspelde niet veel goeds, zwaar betrokken lucht … een ‘zwangere hemel’ zoals men zegt. We waren voorbereid en gekleed op de onvermijdelijke regenbui. Maar soit, we vertrokken droog en het moet gezegd, het bleef een lange tijd droog. De weergoden hadden eens te meer respect voor de wandelaars van de Grote Münsterlander Vereniging.
Elke loodste ons stroomopwaarts langs het Leopoldskanaal. We ervaarden al snel welk weer het de voorbije weken was geweest. Het was bijwijlen ploeteren en evenwicht bewaren om de modder van het karrenspoor te trotseren. Onze viervoeters – die daar vrij konden lopen – hadden er duidelijk minder last van. Ter hoogte van de brug van de Beoostereedepolderdijk (wat een mooie straatnamen hebben ze hier) staken we het kanaal over, om aan de rechteroever verder stroomopwaarts te wandelen. De ondergrond was daar veel beter en het wandeltempo kon de hoogte in. Ongeveer halfweg de totale afstand arriveerden we bij het ingangsgebouw van het provinciaal domein De Boerekreek. Net op tijd, om ons te vervoegen bij Hans, Karen en Andrea die met hun nog jonge Wodan, een korter traject van de wandeling volgden. Tijd voor een drankje en een koekje, en … een douche. Daar kregen we onze te verwachten bui. Gelukkig was die van korte duur en viel ze op het gepaste moment … We konden schuilen onder de luifel van het gebouw van het domein.
Na een kwartiertje zetten we onze tocht verder langs het pad dat de Boerekreek afboordt. Een prachtige locatie voor watervogels, een uitgestrekte waterplas met dikke rietkragen en grasoevers. Maar duidelijk ook een biotoop voor konijnen. Dat hadden onze GM’s al vlug in de gaten en voor we er erg in hadden stoven de konijnen uit en terug in het riet. Onze zwart-witte metgezellen wisten niet waar ze het hadden en het kostte enige moeite om enkele doorzetters terug aan de voet te krijgen. Enfin, de schattige konijnen hebben het overleefd en samen met de honden een adrenaline-opstoot ervaren. Er volgde een traject op grondgebied Sint-Jan-in-Eremo, langs de weg met honden aan de lijn. Via de Houtlanddijk zetten we terug koers richting het Leopoldkanaal, waar we de oversteek maakten met een handbediend veer. Leuk intermezzo, met wel een gladde planken toegang. Sommige honden bekroop even een benauwd gevoel bij het betreden van het veer, maar iedereen geraakte heelhuids aan de overkant.
Daar vervolgden we onze weg aan de linkeroever. De honden konden er terug vrij lopen en doken af en toe het kanaal in op zoek naar ‘waterkiekens’. We hadden er ook zicht op de Oostpolderkreek en even later terug op de Boerekreek. Huizen waren er amper te bespeuren. Een rustige omgeving. Aan de Sint-Jansstraat staken we de brug over om aan de rechteroever verder te wandelen en de Meykenshoek te nemen. Stilaan viel de avond, zeer vroeg door het donkere weer. En eens terug aan het kanaal, lijnden we de honden terug aan voor het laatste rechte stuk bij valavond. Eens terug aan Fred’s Café, was het donker en konden we terugblikken op een zeer geslaagde wandeling van een 12km, die we nagenoeg droog konden afleggen. Met een deel van de groep bleven we nadien nog nakaarten in Fred’s café, genietend van een deugddoend biertje en een lekker maal. Dank aan alle deelnemers!
Wie deze wandeling eens wil (oevr)doen, vind ze hier.
Voor de foto’s klik je hier.
Oversteek bij het veer