Op zondag 22 januari bliezen we verzameling voor onze traditionele ‘nieuwjaarswandeling’. De weerman voorspelde voor een keer ook wel ‘nieuwjaarsweer’: het kon glad zijn in de avond, met overdag hier en daar sneeuwbuien. Prettig vooruitzicht voor een lekkere witte wandeling, waar niet iedereen zich zo goed bij voelde uit voorzichtigheid en een veilige terugkeer huiswaarts na de wandeling. Enfin, de meesten dachten “we zullen wel zien”.

Met 13 waren we om een frisse te halen. Met start en aankomst aan het kasteel van Horst in Sint-Pieters-Rode (Vlaams-Brabant) hadden we 11km voor de boeg. We startten al glibberig op de deels bevroren éénmanspaadjes die ons weg leidden van de kasteelparking. De honden hadden er duidelijk zin in en wie een ‘trekker’ had, mocht goed uitkijken om niet onderuit te gaan. In tegenstelling tot vorig jaar zou de factor modder ons minder parten spelen, dat was duidelijk. In het eerste deel van de wandeling bleef het droog en kregen we een mooi afwisselend landschap te aanschouwen, met rondom ons de winterakkers met bevroren winterbegroeiing, wintertarwe of grassen, en in de verte de beboste heuvel met het Walenbos en het Troostembergbos. Toen we bij onze stopplaats – iets voor halfweg de wandeling – arriveerden, was het beginnen sneeuwen. Nog net de tijd om een foto te nemen met de vlokken, alvorens binnen te stappen in de gerestaureerde Gempemolen, nu omgetoverd tot een gezellige brasserie. Gelukkig hadden we er voldoende plaats om te zitten en de honden te liggen. Een lekker Gempebier of een warme koffie of chocomelk, kwam niet ongelegen. En Monique had terug voor enkele sneukeltjes gezorgd. Dankjewel!

Na de gezellige pauze startten we in een omgetoverd landschap dat nu een wit dekentje had gekregen. Met een korte modderige start in de buurt van de Wingebeek, én één natte voet, begonnen we aan de beklimming van de Bensberg. We waren direct terug warm gelopen. Deze leidde ons boven naar een grote speelweide voor de honden. Zaaaaalig, want vrijlopen en ook nog eens andere honden. En rollebollen in de sneeuw, wauwww wat een lol zeg. Het bostraject had eerst wat te leiden gehad onder boswerkersverkeer, maar de diepe sporen hielden ons niet tegen. Daarna volgden enkele prachtige beukendreven die ons geleidelijk terug naar de vlakkere omgeving leidden. Hier en daar vloog een houtsnip uit de besneewde bramen op bij onze passage. Mooi. Eens we het Troostembergbos hadden verlaten ging het vrij snel noordwaarts richting Kasteel van Horst met rechts zicht op het beboste kasteeldomein Kleerbeek. Op dit traject konden we de honden eens los laten lopen, zodat ze ook hun ‘energiekilometers’ konden maken. Met de kasteeltoren van Horst in zicht werd de aandacht van de honden getrokken door enkele watervogels die in de omliggende weide hadden verzameld. Hun mooie vijver was grotendeels nog dichtgevroren. Gelukkig waren de honden hier aangelijnd. Aan het kasteel werden we opgewacht door enkele leden die de wandeling moesten missen wegens een nog een af te werken jachtdag. Leuke ontvangst. ‘Juist voor donkeren thuis’, hadden we nog net de tijd voor een groepsfoto voor het kasteel van Horst, in de stripverhalen van Willy Vandersteen de thuishaven van de Rode Ridder.

Om deze fijne wandeling af te ronden, besloten we met een lekkere hap in het ruime restaurant van Het Wagenhuis.

Foto’s van deze wandeling, vind je hier.

Voor wie de wandeling graag eens individueel (over)doet, hier vind je het traject.

Troostemberg beukendreef

Ga je gang …