Zaterdag, 6 maart 2021, midden in corona-tijd. Dé dag voor de aanlegproef van de GMVB.

De opzet dit jaar was een beetje anders dan andere jaren. Want bijna had corona roet in het eten gegooid. Maar door de vastberadenheid en het fantastische voorbereidende werk van het bestuur kon deze, toch wel speciale dag voor ons, doorgaan. Dit was niet het geval voor onze Nederlandse vrienden die door de maatregelen jammer genoeg de grens niet over mochten. Dus bleven we over met 7 Belgische kandidaten.

De weergoden waren ons gunstig gezind en onder een stralende zon vertrokken Basil (Brutus Vom Oestricher Holz) en ik al zeer vroeg naar Roborst (Zwalm) in de Vlaamse Ardennen. Spannend! Want voor mezelf en mijn hond was dit de allereerste keer dat we meededen aan een soortgelijke proef.

Om alles super corona-proof te laten verlopen hadden we op voorhand alle informatie gekregen met de nodige veiligheidsinstructies. Mondmaskers, voor iedere deelnemer een eigen parkeerplaats zodat we op grote afstand van mekaar bleven en een plannetje hoe we de +/- 4,5 km wandeling moesten volgen om op bepaalde plekken de proeven te vinden en uit te voeren.

Aangekomen op bestemming vertrokken we, met niet al te veel verwachtingen over onze prestaties, maar des te enthousiast, te voet naar de eerste proef.  Voor ons “het schot”. Dit bleek geen probleem te zijn en Basil reageerde goed.

De tocht werd verdergezet en aangekomen op de tweede proef (“Sleep van eend”) moesten we even op afstand wachten tot de kandidaat voor ons klaar was (Kenzo, de benjamin van de groep, amper 6 maanden, die het ook zeer enthousiast tot een goed einde bracht). Nu was het onze beurt. Het spoor werd opgepikt maar onderweg speelde een paar verleidingen het goede verloop parten. Uiteindelijk werd de eend toch gevonden.

Onze wandeling bracht ons vervolgens tot bij het bordje “zweetspoor”. Daar wachtte ik geduldig op de keurmeesters. Ondertussen in de verte kijkend hoe Bandit (broertje van Basil) de sleepspoor perfect uitvoerde. Amai, wat deed die dat goed! De keurmeesters kwamen eraan en ze legden enthousiast uit wat de bedoeling was. Want wat wist ik van die zweetproef? Niks! Maar na de duidelijke uitleg maakten Basil en ik onze borst nat en begonnen we aan de proef. Behoedzaam speurde Basil, bij momenten vastberaden, soms ook even het noorden kwijt door een of andere verleiding. Toch kwamen we samen bij het reeënvel uit. Wat waren we allebei superblij met de vondst.

In een volgende deel van het bos lag “verwaaiing van dood wild” ons op te wachten. Wat ging dit goed! Basil vond vrij snel de eend en apporteerde deze zelfs. Voor hem de eerste keer dat hij eens iets anders in de bek nam dan een gewone dummy. Wat was ik fier op mijn hondje. Ondertussen een takje in mijn oog gekregen maar niet bij de pakken blijven zitten. Met een tranend oog volgde ik mijn ijverige hond en ook het haarwild werd snel gevonden door Basil. Voor ons alvast een geslaagd nummer, wat de uitslag en punten later ook zouden zijn.

Uiteindelijk nog een zeer uitdagende, laatste proef. Het veld: “verwaaiing van levend wild”.

We posteerden ons op de juiste plaats om aan de proef te beginnen. Basil zijn enthousiasme was hartverwarmend om te zien. Zijn staartje ging vliegensvlug van links naar rechts en al snel had hij verwaaiing gekregen van de fazant. Aangezien wij wat verder stonden, duurde het even voor we bij hem waren. Heel even stond hij voor maar net toen ik hem had aangelijnd, sprong hij in. Ow ow ow, kotje open en daar ging de fazant! Het schaamrood stond me op de wangen toen de keurmeesters me zeiden dat ze dit nog maar 1 keer (en dit in 20 jaar tijd) hadden meegemaakt. Maar niet getreurd. Er was nog een 2de fazant in de auto, wisten ze me te vertellen. Een magere troost voor mijn ego.

We stelden ons terug op om de kwartel te vinden, maar… Opnieuw kreeg Basil de fazant in de neus. Hij vond hem en kon hem vangen. Met een fladderende fazant in de bek probeerde ik Basil tot bij mij te krijgen. Ik spurtte heel het veld over met de keurmeesters achter me aan. Wat moet dit een belachelijk gezicht geweest zijn! Basil bracht braaf de fazant levend tot bij mij en de 2de fazant kon mooi in de auto blijven. Niks aan de hand. J Oef! Uiteindelijk werd de kwartel gevonden en zat het er voor ons op. Wat een avontuur!

Aan het einde van deze prachtige dag verzamelden alle deelnemers voor de prijsuitreiking. Ook hier werd ons nog eens op het hart gedrukt ons goed aan de maatregelen te houden. Met mondmaskers en de nodige afstand stonden alle deelnemers vol verwachting te luisteren naar de organisator en de keurmeesters. De uitslagen werden bekend gemaakt en Basil bleek voor een leuke verrassing gezorgd te hebben. We werden derde met een score ‘uitmuntend’. Zo waren we ook geselecteerd om mee te doen aan de VJP in april. Wow, wat een leuk moment! Het was een super leuk einde van een enorm goed georganiseerde, corona-proof, aanlegproef.

Bedankt allemaal.

Dominique Van der Auwera